De kracht van handschrift

Er wordt veel gepraat over hoe handschriften langzaam maar zeker verdwijnen. Met de opkomst van technologie, van de typemachine tot aan de smartphone van tegenwoordig, is het niet moeilijk te zien dat we een stuk minder schrijven dan voorheen. En het klopt wellicht dat het schrijven van brieven en lange berichten een met uitsterven bedreigde kunstvorm is, zeker wanneer we het over bedrijfscommunicatie hebben of bij lange afstanden.

Maar er is één plek waar handschrift nog springlevend is en dat is in de korte berichtjes die je aan degene schrijft die je het meest dierbaar is. Het is moeilijk je een wereld voor te stellen, waarin we geen bericht zouden achterlaten om te zeggen dat we wat later zijn, of te vragen om de hond even uit te laten, of iemand eraan te herinneren dat we van hem of haar houden. En hoe zouden we zonder handschrift, met al zijn unieke en onvolmaakte schoonheid, meteen kunnen weten van wie dat bericht afkomstig was? Hoe zouden we de verwantschap ervaren die ons bindt aan de persoon die het schreef? Hoe zouden we die zwierige krul kunnen toevoegen die het bericht nu juist zo leuk maakt, of urgent, of dankbaar?

Zonder handschrift zou het maar lastig zijn voor mama's om een bericht bij het lunchpakket te stoppen om haar kind succes te wensen voor die biologietoets. Docenten zouden geen manier hebben om een kleine aanmoediging achter te laten onder de elleboog van een student die een zware dag heeft. En velen van ons zouden geen manier hebben om onszelf elke ochtend weer in de spiegel op te vrolijken.

Ons handschrift geeft ons de kracht om contact te maken, of dit nu is met iemand waarvan we houden, met iemand die onze hulp nodig heeft of zelfs met een deel van onszelf dat af en toe een kleine opkikker nodig heeft.

Bij Post-it® houden we de connecties door middel van handschriften vol trots springlevend - en we zouden daar graag jouw verhalen over willen horen.